Το Ίδρυμα Ιωάννου Σαραλή τιμά την μνήμη του Αρτσιστινού Σταύρου Συκιώτη, που προσέφερε πολλά στον πολιτισμό του Ζαγορίου, αφιερώνοντάς του την δημιουργία της Βιβλιογραφίας Στοιχείων Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ζαγορίου «(Α)ΟΡΑΤΗ»
ΣΤΑΥΡΟΣ Α. ΣΥΚΙΩΤΗΣ (1920-2022)
Γεννήθηκε στην Αρίστη στις 20/7/1920 και από τις 23/11/2022 αναπαύεται στη γενέθλια γη. Αφού ολοκλήρωσε τις βασικές του σπουδές στην Αρίστη και την Κόνιτσα, φοίτησε στο Λύκειο ως οικότροφος της Ριζαρείου Σχολής στην Αθήνα. Συνέχισε τις σπουδές του στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων και γράφτηκε στη Γεωπονική Σχολή Θεσσαλονίκης, την οποία αναγκάστηκε να διακόψει λόγω του πολέμου. Λόγω συγκυριών, εργάστηκε ως τραπεζικός αντί για δάσκαλος, ασχολία που αγαπούσε περισσότερο. Παντρεύτηκε τη Θάλεια Χόινα με την οποία απέκτησε δύο γιούς. Ευτύχησε να δει τα παιδιά του να προκόβουν κα να αποκτήσει τέσσερα εγγόνια.
Η αγάπη του για το Ζαγόρι και την Αρίστη
Η Αρίστη και το Ζαγόρι ήταν πάντα στις προτεραιότητες του Σταύρου Α. Συκιώτη. νοιαζόταν συνεχώς για την πορεία τους και προσπαθούσε να συνεισφέρει ποικιλοτρόπως.
Το χρέος του προς την Ριζάρειο, που τον στήριξε στη μόρφωσή του το εκπλήρωσε συμβάλλοντας στο έργο της ως πρόεδρος της ένωσης των αποφοίτων της (ΕΑΡΕΣ) το διάστημα 1986-1989.
Από τις αρχές του 1980 και επί σειρά ετών διατέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Αρίστης-Βίκου στην Αθήνα προσπαθώντας να στηρίξει τα δύο χωριά και να αναχαιτίσει την πορεία ερήμωσής τους. Το 1982, επί των ημερών της προεδρίας του, η Ένωση θα εκδώσει το βιβλίο «Αρίστη και Δυτικό Ζαγόρι» των Φώτιου Πέτσα και Γιάννη Σαραλή που συνέβαλε στην καταγραφή πολύτιμου αρχειακού υλικού.
Υπήρξε τακτικός συνεργάτης, μέλος της συντακτικής επιτροπής και αρθρογράφος του περιοδικού «το Ζαγόρι μας» μέχρι το τέλος της ζωής του και στήριξε τις προσπάθειες πολλών Ζαγορισίων να διασώσουν την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας.
Πήρε επίσης την πρωτοβουλία να τιμήσει τον Αρτσιστινό γιατρό Τάκη Βανδέρα που σε δύσκολες εποχές συνέδραμε πολλούς Ζαγορίσιους, στήνοντας προτομές του στην Αρίστη και την Κόνιτσα, το 2012.
Το Οραμά του
Από το 1991 που επέστρεψε στη γενέθλια γη μετά τη συνταξιοδότησή του, δούλευε συνεχώς, αθόρυβα αλλά συστηματικά για να υλοποιήσει το όραμά του για την Αρίστη: να διασώσει το Κοινοτικό Αρχείο της Αρίστης και σημαντικά στοιχεία για τους προγενέστερους Αριστηνούς, να εμπλουτίσει το προσωπικό του αρχείο ταξινομώντας βιβλία και άρθρα για το Ζαγόρι και την Αρίστη, να καταγράψει στοιχεία προφορικής ιστορίας μέσω μαγνητοφωνημένων συνεντεύξεων, να συγκεντρώσει βιβλία για τη δημιουργία μιας μελλοντικής βιβλιοθήκης στο Δημοτικό Σχολείο Αρίστης, προσβάσιμης σε όλους τους χωριανούς. Στόχος και διακαής πόθος του ήταν πάντα να διασώσει την πολιτισμική κληρονομιά του τόπου του και να την κάνει κοινό κτήμα ες αεί.
Από τους τελευταίους μιας γενιάς που γνώρισε τεράστιες δυσκολίες, στερήσεις και καταστροφές, αφήνει στους νεότερους παρακαταθήκη το πείσμα για το διαρκές «χτίσιμο» υλικό και πνευματικό του τόπου του και ιδιαίτερα την αγάπη και την διάθεση προσφοράς για το Ζαγόρι.